"من...بعد از هزار سال تمام حتی/ باز روزی مردهام به خانه باز
خواهد گشت/ تو از این تنبورهزنان توی کوچه نترس / نمیگذارم شبهای ساکت پاییزی /
از هولوولای لرزان باد بترسی...! / هر کجا که باشم / باز کفن بر شانه از اشتباه
مرگ میگذرم / میآیم مشقهای عقبمانده تو را مینویسم / پتوی چهار خانه خودم را
تا زیر چانهات بالا میکشم / وبعد...یک طوری پرده را کنار میزنم / که باد از
شمارش مردگان بی گورش / نفهمد که یکی را کم دارد."
سیدعلی صالحی